VERBINDING

In een boeiende tentoonstelling laten twee getalenteerde vrouwelijke kunstenaars hun meesterwerken zien. Hun bijzondere beelden, abstracte schilderijen en portretten van uitzonderlijke kwaliteit beloven een intrigerende kunstbeleving voor bezoekers. Een samensmelting van creativiteit en vakmanschap wacht in deze tentoonstelling. 

Tonneke en Twan kennen elkaar al jaren o.a. van gezamenlijke wandeltochten in Luxemburg. De belangstelling voor de natuur en de kunstzinnige blik hierop is iets wat hen verbindt.

De laatste jaren werken ze ook samen in een groepje dat naar model portretteert.

Het werk van deze beide vrouwen past goed bij elkaar omdat hun grondhouding ten opzichte van hun werk hetzelfde is. Nooit weten ze van te voren precies wat het resultaat is, maar gaan in dialoog met het materiaal; de steen of het hout of de verf en het doek.

Tonneke laat zich verrassen door wat ze tegenkomt. Haar materiaal vindt ze in de natuur of gewoon in haar tuin of op straat. Zo krijgt zij ook hout van vrienden die het ook zelf gevonden hebben, de ‘Aasgier’ is zo ontstaan, gevonden op de Regte Heide. De kleine dingetjes die ze vindt; skeletjes, kikkertjes, ze speelt ermee en voegt ze samen. Tonneke heeft geen grootse bedoelingen met wat ze maakt, ze laat het gebeuren, geen haast. En dan komt het moment van hard werken aan het eindproduct.

Ze heeft een band met haar werk, verbindt zich ermee. Dit gebeurde met de ‘Jezus’.

Kronkelhazelaartak, zeker 50 jaar oud uit haar eigen tuin. Het beeld was er meteen, maar is 5 jaar later pas klaar. Corona zat er tussen. Het hout had alles al in zich en het is bijna onmogelijk de natuur na te maken. , de handen en voeten moesten nog. De doornen van de kroon zijn de doornen van een christusdoorn en de nagel in de voeten kreeg ze van een dierbare vriend. Een jong kind van 7 , dat het beeld zag,  herkende Jezus en zei : ‘ hij danst ‘. Tonneke wil de bezoekers inspireren om vooral met een open blik te kijken, er is zoveel moois te zien. Beeldend bezig zijn helpt haar in blije en ook moeilijke momenten.

Naast het sculpturen maken, fotografeert, tekent en schildert ze.

Twan haalt de inspiratie voor haar werk heel dichtbij. De natuur en de mensen om haar heen.

Abstract werk en portretten wisselen zich al jaren af. Het abstracte werk onstaat uit een dialoog met het werk. De ideeen passen zich daarbij aan. Bij het portretschilderen zit de afgebeelde persoon daar tussen. Welk gezicht laat deze persoon zien?  Wat wil Twan laten zien ,  en met welke kleuren en materialen?

Soms schildert zij abstract omdat ze iets moet verwerken. Zo was er in de coronatijd een vriend die in coma op de ic lag. Van zijn vriendin hoorde ze hoe het met hem ging. Toen het moment daar was dat ze zagen dat hij het niet meer zou redden, moest dat geschilderd worden, met hem in gedachten. Deze vriend had een paar jaar eerder voor haar geposeerd. En zo heeft ze zowel een realistisch als een abstract beeld van deze vriend. Zo heeft Twan van verschillende mensen abstracte en realistische portretten. Dat kan alleen als er een verbinding is met die persoon. Verder zijn er in deze tentoonstelling,  naast portretten, ook meerdere abstracte schilderijen die  iets van de schilder zelf laten zien.